نامه ای به فرزندان قسمت نهم

ما انسان ها به صورت فطری روحیه شکر گزاری داریم. برای مثال : وقتی کسی به ما هدیه ای می دهد و یا کاری انجام دهد از او تشکر می کنیم و این را امری لازم و واجب می دانیم.

حال در نظر بگیرید نعمات خداوندی را که قابل شمارش نیست. نفسی که ما به راحتی می کشیم با بیماری که در بیمارستان به واسطه دستگاه اکسیژن و تنفس مصنوعی زنده است بسیار متفاوت است. برای بدن سالم، سپاس بی نهایت را باید از خدا کرد. خداوند می فرماید: شکر نعمت را به جای آورید تا آن ها را بر شما افزون کنم.

شکر نعمت، نعمتت افزون کند
کفر، نعمت از کفت بیرون کند
می دانید که خدا نیازی به تشکر ما ندارد و ما به او نیاز داریم، خداوند بی نیاز و ستوده است.

خدایا شکرت ! شکرگزاری طاعت از اوست ، قدردانی از نعمات اوست.
شکرگزاری ، راه سپاس از پروردگار بی همتاست، با جملات شکرگزاری به آرامش قلبی می رسید.
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توام راهنمایی
همه درگاه تو جویم همه از فصل تو پویم
همه توحید تو گویم که به توحید سزایی

آفریدگار از آسمان ها و زمین از همه چیز و همه کس به ما نزدیکتر است.
عزیزان من، خدا شما را دوست دارد، چون انسان جلوه ای از ذات خداست.
خداوند می فرماید: « بنده من، به حقی که تو بر گردن من داری من تو را دوست می دارم، پس به حقی که من بر تو دارم تو نیز مرا دوست بدار.»
خدا به بندگان خود ابراز محبت می کند، در حالیکه او بی نیاز مطلق است.
پس در انجام اعمال و رفتار نیک و سپاس از خداوند کوشا باشید.

مادر شما: نادره جعفریان لاری