در مسیر بی طرفی: به مناسبت انتشار اولین شماره فصلنامه با پیام دانش اوز(به قلم عبدالعزیزخضری

در مسیر بی طرفی:

به مناسبت انتشار اولین شماره فصلنامه با پیام دانش اوز

عبدالعزیز خضری : صاحب امتیاز و مدیر مسئول فصلنامه

 اولین ها در فرهنگ هر جامعه ای نیاز است، حامل پیام هایی باشند و وقتی این پیام از طرف یکی از رسانه ها باشد، بدیهی است بایستی برگرفته از افکار و دیدگاه غالب جامعه باشد، هر چند امکان دارد این پیام با بعضی افکار همخوانی نداشته باشد، اما در صورت نمایندگی کردن اکثریت و استمرار در انتشار می تواند به نهادی از فرهنگ رایج آن جامعه تبدیل شود.

چرا در شروع انتشار فصل نامه «با پیام دانش اوز» و از اوز، درحالی که شاهد، نشریات دیگری هستیم، به اولین ها اشاره شد در حقیقت بیان واقعیتی از انتشار یک مجله رسمی است که در شکل عنوان اولین را دارد اما اصالتاً ادامه دهنده فعالیت های پیشینیان در فعالیت های رسانه ای باید محسوب شود که به صورت رسمی و در این شهر از هیات نظارت بر مطبوعات کشور پروانه گرفته است.

هر نسلی وامدار پیشنیان است که گذر از آن چه بسا به بحران بی هویتی بیانجامد و بر رسانه ها است که در راستای پیوند نسل ها، زنده نگه داشتن سنت ها ، احترام پیشکسوتان وانتقال سالم رویدادهااهتمام داشته باشند. شاید این مجله مثل بعضی نشریات که بودند ولی الان نیستند، روزی برسد که به هردلیلی منتشر نشود، با این حال از نسلی که چنین اتفاقی را ملاحظه می کند انتظار است تا جایی که به ارتباط جوامع مرتبط باشد، آن رایادآوری و به نسل حاضر و بعدی انتقال دهند زیرا افراد و آثار در هر دوره از خود ویژگی هایی باقی گذاشته اند که گفتن و نوشتن از آنها به غنای تاریخ می افزاید. مضاف بر مقدمه این نوشتار خود به پرسش احتمالی افکار عمومی پاسخ می دهد که نشریه و با گستره کشوری با چه اهدافی قدم به عرصه جامعه مطبوعاتی گذاشته است. نگارنده که شصت و پنجمین سال عمر خود را تجربه می کند از جوانی نه در شکل محتوایی که با حسی روبنایی به نقش مطبوعات و تاثیر آن بر افکار عمومی پی برد و ۴۵ سال با آن مانوس مانده است. در یکی از سال های ۱۳۴۹-۱۳۵۰ و در پی وقوع زلزله، نماینده وقت مردم در مجلس شورای ملی به اوز آمد، نویسنده این مقال، به نام خبرنگار آزاد که هر از وقتی مطلبی به روزنامه اطلاعات می داد، با در دست داشتن رادیو و ضبطی، درخواست پاسخ سوال ها را کرد و نماینده مردم پیش از هر جوابی دو شاخه رادیو ضبط را از پریز برق بیرون کشید و آماده جواب شد که بیش از ۹۸% را فقط خود گفت، گویا قبلاً همه پرسش ها را شنیده بود، چنین رفتاری نشان از جایگاه رسانه در افکارعمومی برای مسئولانی داردکه توانایی پاسخگویی صادقانه ندارند و باوجودی که اکنون با ۴۵ سال پیش تفاوت زیادی کرده است اما هنوز مسئولانی پیدا می شوند آن گونه که راه و کار خبر و خبرنگاری است با نقد از خود، نظر مثبت نشان نمی دهند و عناصر خبری به ویژه درمناطق کوچک مجبورند جانب احتیاط را داشته باشند.

با وجود این، مواجهه یا عکس العمل نماینده وقت مجلس و موارد مشابه، صاحب این قلم را به درک بیشتر نقش و تأثیر رسانه های ارتباط جمعی واقف ساخت و در مراحل زندگی شخصی و شغلی و فعالیت به عنوان نمایندگی، خبرنگاری و عضویت و مسئولیت (نشریات اطلاعات در سال ۱۳۵۳، انتشار جزوه ورزشی هیات فوتبال در سال های ۱۳۶۲، ۱۳۶۳، گاه نامه پیام خاتم در بیمارستان امیدوار اوز آذرماه سال ۱۳۷۹، هفته نامه عصر اوز ازدی ماه سال ۱۳۷۹، پایگاه خبری پیام دانش از سال ۱۳۸۸ هرچه بیشتر به نقش و تاثیر رسانه ها در توسعه های همه جانبه ایمان پیداکرد.

اکنون این فصل نامه «با پیام دانش اوز» تجربه دیگری است برای اوز تا با تعامل با دیگر رسانه های موجود در راستای هدف وسایل ارتباط جمعی و به عبارتی رکن چهارم جامعه فعالیت کند و این باور همگانی شود که لازمه ترقی و پیشرفت آگاهی است و انتقال درست اطلاعات و تجزیه و تحلیل مسائل جامعه در رسانه های مجازی و غیرمجازی راه تکامل به آگاهی را تسهیل و سرعت می دهد. و اما خط مشی فصلنامه همانند پایگاه خبری پیام دانش و دانشگاه آزاد اسلامی مرکز اوز که در تعامل و هماهنگی با عوامل انسانی و تشکل ها و مستقل عمل خواهد داشت.

در این راستا از آحاد مردم، تشکل های مدنی و اداری برای حفظ استقلال، بار محتوایی و بقای نشریه انتظار همراهی می شود. علاقمندان می توانند از طریق دادن مقاله، خبر، آگهی، خرید مجله و مساعدت مالی به جذابیت، کیفیت و بقای نشریه کمک و در استقلال آن نظارت کنند. سخن پایانی: فصل نامه «پیام دانش اوز» می خواهد به دور از حاشیه، با مشورت و خرد جمعی، بی طرفانه در اطلاع رسانی و آگاهی بخشی فعالیت رسانه ای داشته باشد.

منبع : اولین شماره فصلنامه با پیام دانش اوز