بیگانه، خانه ها

 

احمد خضری

وجود نمایشگاه طولانی کتاب در خیابان شهید باهنر (ملت سابق) به هر بیننده اهل اوز حالتی ویژه می دهد و اتفاقا مرا بر آن داشت که باز هم درباره کتاب مطلب بنویسم.

زمانی که مدرسه می رفتیم، مردم و دانش آموزان وقت بسیار داشتند. ولی خبری از کتاب خوب، نمایشگاه کتاب و کتابخانه نبود، امروز که نمایشگاه کتاب، کتابخانه و کتاب های خوب وجود دارد مردم وقت مطالعه ندارند. در دهه ۴۰ شمسی یادم می آید که شبهای زمستان در شبستان مسجد بالا (حاج عبداله جعفر) مرحوم حاج ملامحمد زمان خضری (آخوند) برای جماعت حاضر کتاب می خواند و مردم از جان و دل گوش می دادند. چون هیچ برنامه جانبی دیگر نبود تا آنجائیکه به خاطر دارم از وسائل ارتباط جمعی در بسیاری از منازل فقط رادیو ترانزیستوری وجود داشت و روزنامه و مجلات نیز کمتر دیده می شد. علاوه بر آن در بعضی از منازل نیز کتب قصص الانبیاء(ص) و بعضاً تاریخی و حماسی کم و بیش مطالعه می شد. اما امروزه وضع مطالعه کتاب برای اکثر پژوهندگان مشخص است اما حقیقت آن است که بسیاری از عادت های ما پایه علمی درستی ندارد. چون بیشتر مطالعه کنندگان، شب قبل از خواب و اکثراً در بستر به مطالعه می پردازند. اما تغییر محل مطالعه بسیار مفید است. در برنامه ریزی اوقات خودمان می توانیم در روز حداقل یک ساعت یا کمتر را به کتابخانه های موجود شهر رفته و به مطالعه پرداخت.

دوستی می گفت کتاب خوانی عشق و شوق می خواهد. ما می دانیم که کتاب گران است و مطالعه آن نیز زمان بر است. از همه مهمتر مطالعه کتاب اندیشه انسان را به خود مشغول و به چالش می کشد. و بسیار واضح و مبرهن است که با خواندن کتاب انسان به دانائی و آگاهی می رسد. و در این رهگذر بر بار هستی انسان افزوده شده و انسان احساس سنگینی می کند چون ناچار است درد جامعه را نیز بدوش بکشد و این ها از پیامدهای خوب یا بد مطالعه کتاب محسوب می شود. همانطوری که ورزش روزانه کاری سخت بوده و تن و جسم را خسته می کند، مطالعه نیز ذهن و مغز را به سختی می اندازد و برای ما روشن می شود که کمتر می دانیم.

مونتسکیو اندیشمند فرانسوی می گوید: «کتابخوانی این رنج را به همراه دارد که در می یابیم که هیچ نمی دانیم.» تا اینجا آنچه گفته شد کم و بیش دیگران هم گفته و شاید شما هم شنیده بودید ولی این واقعیت جامعه است من همیشه گفته ام مطالعه را باید از دوران کودکی و توسط مدارس در بچه ها نهادینه کرد. و در منازل نیز وقتی بچه ها والدین اهل مطالعه را مشاهده کنند مسلماً تاثیر پذیر شده و آنان هم کتابخوان می شوند. اما وقتی والدین در منزل اکثراً مشغول تماشای تلویزیون هستند نباید انتظار داشت کودک کتابی را انتخاب و در گوشه ای به مطالعه بپردازد!!؟ غایب بزرگ خانه ها، عادت به مطالعه است.

لازم است از دست اندرکاران نصب ایستگاههای مطالعاتی در شهر اوز سپاسگزاری کرد که با این اقدام به توسعه فرهنگ مطالعه کمک کرده اند و چه خوب است که گزارشی درباره این ایستگاه ها در رسانه های محلی منتشر شود. در پایان باید گفت که در بسیاری از خانه ها کتاب مانند بیگانه ای حضور دارد که باید با او طرح دوستی ریخت.

منبع:عصر اوز