چگونه عصراوز ۱۵ساله شد؟



چگونه عصراوز ۱۵ساله شد؟

مدیرمسئول عصر اوز :

درعصری که بمباران خبری و اطلاعاتی روزنامه های بازار محور را به انزوا می کشاند و حرص بیشتر دانستن جهان را به خانه ای تبدیل کرده و از شهر و دهکده گذشته است،همه انسانها منافع خود را فقط در چاردیواری و یا زندگی جستجو نمی کنند،بلکه چنان منافع و حیات آحاد انسانها در هر گوشه ای از این زمین دیگر کوچک به هم گره خورده است که هر اتفاق خوشآیند یا ناگوارهمچنان ظروف مرتبطه آثار آن به دیگرنقاط تاثیر میگذارد و هم مرز بودن یا نبودن به هر فاصله هم چندان روی کاهش یا افزایش اثرات موثرنیست. این تحولی که در تکنولوژی ارتباطات اتفاق افتاده میطلبد تا انسانها در اندیشه بهره وری و استفاده بیشتر از آن باشند.

و اما بعد،هفته نامه وزین بین المللی عصراوز که در واقع هویت وشناسنامه مردم این دیار را در آینه انعکاس خواستها و نیازهای جامعه خود دارد و امروز ورود به شانزدهمین سال انتشارخود را به انتظار نشسته،حاصل تلاش کسانی است که فهم و اراده تشخیص یک تحول فرهنگی را درآموزش و پرورش به ارث برده اند.

آقایان: احمد و عبدالعزیزخضری و ابراهیم احمدی و دیگر اعضای محترم شورای سرپرستی عصراوز از نخستین بنیانگذاران نشریه عصراوز بودند که با تشویق و کمک استاد منصورفقیهی نژاد و حمایتهای بی دریغ آقایان احمدخضریان، عبدالغفور و محمدشیخ محمد رفیع فقیهی،حاج عبدالرحمن قاسمی (تاجران)، عبدالرحیم فقیهی،محمد نامور و …در دبی توانستند بار سنگین این پیام نامه زادگاه خود را به دوش بکشند.

هر چند در این راه پر فرازونشیب،مخاطرات و دلواپسیهای بسیاری عمرعزیزرا در گرو دارد و سلامتی را تهدید میکند اما خوشحالی و افتخار به یک عمل فرهنگی،آن قدرارزش دارد که به قول مولوی:

جان چه باشد چون خبر در آزمون

هر که را آگاه تر جانش فزون

اینجانب با احترام به تمامی مردم فهیم لارستان به ویژه مردم فرهنگ پروراوز و خوانندگان و مخاطبان گرامی که دراعتلای فرهنگ عمومی زادگاه خود از هیچ کوششی دریغ نکرده اند،مفتخرم که امتیاز و مدیرمسئولی هفته نامه وزین عصراوز از دیرباز تاکنون داشته ام و در حفظ و اصلاح آن کوشیده وپیوسته مشوق سر دبیر و اعضای محترم تحریریه بوده ام،تا آنجا که بعضی تهمت هاو سخنهای سخت را تحمل نموده و در شفاف سازی هدف مقدسی که همانا وحدت بین مسلمین است،تلاش مضاعف داشته ام. بدیهی است هیچ امتیازی بدون تلاش جمعی و دوستی ومحبت بی دریغ به دست نمی آید.

آنچه امروز در دستان پر مهرخوانندگان گرامی است،هرچند شامل او را قیاستکهممکناستبعدازمطالعهدورریختهشودامااگرتوانسته باشد برای مدت کوتاهی ما را به اندیشه ی داشتن ها و نداشتن های زادگاهمان و نیازهای مردم سرزمینمان وحفظ دستاوردهای مانای انقلابمان به فکر وا دارد،خود کاری بزرگ کرده ایم.

و اگر توانسته باشد چشم عنایتی از توانگران به مسکینان راحساس کند و کسانی را که خداوند به آنها ثروت و سخاوت بخشیده را به کارخیری تشویق نماید نیز گردانندگان نشریه نیزدرآن کارخیر به ثواب رسانده است.

به هر تقدیر،دراین عالم و انفساکه زندگی ماشینی و تحولات دانش الکترونیک و فاصله های عاطفی و مهربانی را در انسانها روز به روز بیش و بیشتر می کند و رایحه ی محبت را در مشام ما می رباید چه بهتر که صداها و نیازهای مهرطلب را از واژه هایی احساس کنیم که راستی وصداقت را پیام آورند وعاقبت به خیری را نوید می دهند.

امید که اخلاص برآمده از دلهای عاشق و اندیشه های مصلحان و قلم به دستان بتواند چراغی باشد فرا راه آیندگان و روشن کننده تاریکیهای کوچه پس کوچه های جویندگان راه علم و بهزیستی و پرهیزگاری.

واین را نیز بدانیم که : روزخوب تر فرداست و با ماست

دست تمامی اعضای شورای سرپرستی و نویسندگان، سردبیران، اعضای کمیته ها،نویسندگان،کارکنان و حامیان را می بوسم و برایشان سلامتی وافتخارات بیشترآرزو می کنم.

با دوام باشید انشاءا….

محمدعسلی