بلوغ اجتماعی و اعتلای فرهنگی در گرو مراکز علمی و دانشگاه های متعدد
همیشه وجود دانشگاه در یک شهر نشان می دهد مردم آن شهر نسبت به آموزش و پژوهش حساس هستند و به آن اهمیت ویژه ای می دهند. در شهر هایی که دو یا چند دانشگاه وجود دارد این حساسیت ها افزایش یافته و بسیار با اهمیت می باشند. از این رو اغلب به شهر هایی که یک یا چند دانشگاه در آن مشغول فعالیت و ارائه خدمات هستند شهری علمی و فرهنگی شناخته می شوند که در نتیجه این امر، توقعات مردم نسبت به مسائل روز و مسائل اجتماعی بالاتر می رود.
شهر اوز نیز از این قاعده مستثنی نیست و با ایجاد دانشگاه پیام نور در دهه هفتاد خورشیدی با همت خیرین آینده نگر کلید رشد و تعالی آموزشی را کلید زدند. دانشگاهی که به عنوان بزرگترین دانشگاه پیام نور کشور از لحاظ وسعت شناخته می شود که با اهداء زمین توسط آقای فاروق ضیایی و با مساعدت و همکاری درخشان آقایان منصور فقیهی نژاد و عبدالقادر فقیهی و همچنین دیگر خیر اندیشان اوز، ساختمان آن احداث گردید که اکنون بیش از دو دهه است که دانشجویان از سراسر ایران و منطقه در آن به فراگیری علم می پردازند.
دانشگاه آزاد اسلامی واحد اوز که در سال ۱۳۸۶ با همت خیرین بنا نهاده شد. این دانشگاه به دلیل نداشتن ساختمان مخصوص، کلاس های آموزشی آن را در مدرسه خضری برگزار می کردند و با داشتن چندین رشته کاردانی و کارشناسی در حال ارائه خدمات به دانشجویان سراسر کشور و منطقه می باشد.
ساختمان اصلی این دانشگاه قرار است به سبک و معماری دانشگاه تهران ساخته شود که تا کنون حدود ۷۵% پیشرفت داشته است و ساخت آن همچنان ادامه دارد. ساختمان اصلی این دانشگاه در “تنب سمیدو” خروجی اوز به طرف لار واقع است که امیدواریم خیرین گرانقدر و محترم شهر اوز همانگونه که تا بحال با کمک های نقدی و حمایت های مجدّانه خود این دانشگاه را همیاری کرده اند، از این پس نیز نیک اندیشی خود را ادامه دهند تا این دانشگاه کاملاً مردم نهاد در شهر اوز، آنگونه که شایسته است فعالیت خود را ادامه دهد.
حدود ۴ سال پیش با پیگیری های هیأت پیگیر دانشکده بهداشت و موافقت وزیر اسبق بهداشت (خانم دکتر وحید دستجردی) و امتیاز دانشکده بهداشت به شهر اوز داده شد؛ واحد دانشگاهی که اوز، گراش و لامرد نامزدهای دریافت آن بودند. از این رو باز هم با همت مضاعف فعالین اجتماعی و حمایت های شهرداری و هیأت امنای بیمارستان امیدوار اوز و همچنین خیر محترم آقای محمد علی انگاشته بانی مدرسه فوزیه آشنا، که آن مدرسه در دست آموزش و پرورش اوز بود و کلاسی در آن دایر نمی گردید را تعمیر و بازسازی کرد و به طور موقت در اختیار دانشکده بهداشت اوز قرار داد تا ساختمان اصلی دانشکده در مسیر اوز-خنج و قبل از هنرستان رافعی با نیت خیر آقای عبدالرزاق شرافت احداث گردد. در این دانشکده یک رشته به طور رسمی در مقطع کارشناسی فعالیت می کنند و خوابگاه این دانشکده نیز با همیاری خیرین و شهرداری، در خوابگاه موقت واقع در بلوار بهروزیان قرار دارد.
همچنین اوز دارای سه حوزه علمیه بنامهای: مدرسه علوم دینی امام شافعی(رحمه الله علیه)، مدرسه عالی احمدیه و حوزه علمیه خدیجه کبری (رضی الله عنها)، در رشتههای شریعت، فقه و حفظ قرآن سالانه میزبان طلاب زیادی از سراسر ایران می باشد. این مؤسسه های علمی، تربیتی، اجتماعی و پویا هستند که با تکیه بر نیروی انسانی متعهد در حد امکانات خود می کوشد تا خدمات دینی را به جامعه ارائه نماید.
تمامی دانشگاه ها و مدارس عالی فوق الذکر با همت خیرین و همیاری مردم ساخته شده اند و در حال ارائه خدمات به شهر و مردم در سراسر ایران می باشند، چراکه شهری داریم که همیشه و در همه جا صحبت از فرهنگ و آداب و رسوم غنی در میان است. نام اوز به بلندایش افتخار آفرین است و ما باید هم اکنون برای پیشرفت و آبادانی شهر در همه زمینه ها دست در دست هم داده، به یکدیگر اعتماد کرده و همدیگر را حمایت کنیم؛ قطعاً موفق خواهیم شد.
چراکه بلوغ اجتماعی و اعتلای فرهنگی در گرو مراکز علمی و دانشگاه های متعدد می باشد که همیشه باید در آن پویایی جریان داشته باشد تا بتوان نتیجه مثبت گرفت و باید از فرد گرایی و جوان گریزی بپرهیزیم، چون در غیر این صورت خودمان می مانیم و نداشته هایمان…!
دیدگاه بگذارید
مقاله توسط امیر مزرعی خوب نوشسته شده است اما حداقل دراوز وجود دانشگاه های متعدد دراوز نتوانسته آن انتظار لازم را برآورده کند البته من ای را اضافه کنم دانشگاه واقعآ می تواند هرجامعه ای را متحول کند اما دراوز بصورت ملموس نتوانسته تاثیر بگذارد
با نظر “منتقد” موافقم اما برای پیرفت و تحول در جامعه به یک حرکت جمعی و عظیم نیاز داریم