همراه با کارمندان سابق دانشگاه آزاد اسلامی اوز

مرجان شرفی،

در سال ۱۳۸۷ مرجان شرفی برای پست حسابداری

 و فاطمه بنی زمانی دو سال بعد از او برای پست دبیرخانه به کادر دانشگاه اضافه شدند.

 اما در زمانی که دانشگاه آزاد به مرحله ی تثبیت نزدیک شد هر سه پشت سر هم و به تبعیت از شغل همسر و ازدواج از اوز رفتند و بار زیاد و شوک سنگینی به دانشگاه وارد آمدسه نفر که درشرایطی به پختگی، تجربه واطلاعات گسترده ای رسیده بودند، یکباره دانشگاه را ترک کردند. بردباری و خونسردی نیاز بودتا وضعیت به بحران و از هم گسیختگی نیانجامد.
  اما تاثیر همکاران جدید که جانشین آن ها شدند با پشتکار و سخت کوشی باعث شد، خلای کارمندان قبلی به مرور جبران وپر شود.

 مرجان شرفی در صحبت های می گوید:

وقتی می بینم که اولین ایستگاه کاریم به این جایگاه رسیده است احساس غرورمی کنم.

در سال ۱۳۸۷ کارم با دریافت دستمزد سی هزار تومان شروع کردم و بظاهر پول کمی بود و ما حتی روز های تعطیل رسمی می آمدیم سرکار و ماموریت که می رفیتیم پولی نمی گرفتیم و بیشتر وقت ها، هنگام پذیرایی خودمان  دسرها را آماده می کردیم .

با این حال از همکاری ام با دانشگاه بسیار خرسند بودم به طوری که دلم نمی خواست وقت اداری پایانی داشته باشد.

رابعه بهبین شرایط کاری خود را در دانشگاه این گونه بیان کرد:

 از اطلاعات اداری بی بهره بودیم ولی با تلاش و کمک همه چیز را آموختیم و دوست داشتم همچنان به کارم ادامه دهم افسوس که ساکن بندر عباس شدم.

درسال ۸۸ پایگاه خبری پیام دانش راه اندازی شد و من به عنوان کارمند ارشد فنی ناچار بودم آن را بروز رسانی کنم البته به روزرسانی به شکل امروز نبود  ولی انجام می گرفت

وجود سایت ، باعث شد رییس به توصیه من کار با کامپیوتر را فرابگیرد اتفاقآ با علاقه آموزش های من وبعضی وقت ها مرجان شرفی را با دقت و تمرین زیاد اجرا می کرد وبا پشتکاروحوصله زیاد آن را آموخت وما ازکارکردن با پایگاه پیام دانش که ۹سال از عمرش می گذرد، تا حدودی آزاد شدیم.

رابعه بهبین، از کارمندان روزهای اول دانشگاه آزاد اوز که از بخش های مختلف دانشگاه دیدن می کرد افزود:

سال های اول تاسیس دانشگاه آزاد در اوز، بودند شهروندانی که  با تعجب می پرسیدند مگر چنین دانشگاهی در اوز است؟!.

وی با ابراز خشنودی از رشد و توسعه این دانشگاه خاطرنشان کرد:

 او می گوید:

در سال ۱۳۸۹ وقتی اولین دستمزدم را در اولین ماه حضورم به مبلغ ۷۰ هزارتومان دریافت نمودم بسیار ذوق زده شدم و با خانواده ام به خاطر گرفتن اولین حقوق جشن گرفتیم و ۵۰ هزار تومان ان خرج جشن خانوادگی و خرید پیتزا و متعلقات شد و ۱۶ هزار تومان را هدیه ای برای خواهرم گرفتم.

این سه نفر پس از دیدار با رئیس، کارکنان و بازدید از بخش های مختلف دانشگاه، به خاطر پیشرفت دانشگاه بسیار خوشحال شدند. آن ها سابقه کاری خود را مدیون دانشگاه بوده و با علاقه به سر کار می آمدند.

مرجان شرفی در یکی از شماره های فصل نامه «با پیام دانش اوز» خاطرات خود را نوشت و امید بر این است که دیگران نیز مطالب خود را برای پیام دانش ارسال کنند.