نقدی بر گزارشگر ورزشی به قلم فردین خضری

کمتر علاقه مندی به تماشای مسابقات فوتبال است که  وقتی با اعلام نام گزارشگری جواد خیابانی برای بازی مورد نظر مواجه می شود ابروانش در هم گره نخورد… سالهاست که چنین است..

گزارشگری که با جملات غیرمنطقی  وظیفه یک گزارشگر را فراموش و شروع به گفتن حرف هایی می کند که نهایتا در جمع بندی اش گیرمی کند و مجبور به خلق واژه های بی معنی دیگری می شود تا مردم از آن به نام سوتی یاد کنند و نقل و دست مایه ریشخند محافل ورزش دوست شود.

جناب خیابانی در گزارشهایشان با احساس تخیلی به دوش کشیدن تمام بار ناسیونالیستی یک کشور که شاید در زمان گزارش خود را سوار بر رخش و یکی از قهرمانان شاهنامه می بیند ، جبران تمام ناکامیهای گذشته  را بر گذر توپ از خط دروازه حریف جستجو می کند بدون در نظر گرفتن اینکه  فوتبال و یا هر ورزش دیگری فقط یک بازی است با زمانی ثابت و در مکانی معین با قوانینی معلوم و نه جدال حق و باطل. که اگر برد ما علامت حقانیت ما باشد باخت ما که بارها هم اتفاق افتاده به زعم ایشان نشانه خط بطلان باید باشد لابد ؟

گویا ایشان فراموش کرده اند که فوتبال و تمام دیگر رشته های ورزشی در قالب روح ورزش تنها و فقط برای نزدیکی دلها و بسط و دوستی بیشتر بین ملتهای مختلف از هر زبان و رنگ و نژاد و ملیت  بوجود آمده اند. قرار نیست که هیچ تیم و کشوری در دوره ای از مسابقات حتی با تحمل شکستی سنگین تحقیر شده قلمداد کرد، این طبیعت فوتبال است که برای ما هم اتفاق افتاده، اوج زیبایی یک مسابقه  پس از سوت پایان است که بازیکنان تیم پیروز سخاوتمندانه بازیکنان تیم مغلوب را به آغوش محبت می کشند ، این صحنه هایی نیست که از دیده ای پنهان بماند و دلی را نلرزاند و صحه گزارد بر اصل محبت که در دلهای پاک نهادینه است.

روی سخنم با شماست جناب خیابانی عزیز.

آیا تاکنون پیش خود به این اندیشیده اید که دیگر نه اشک شوق شما پس از پیروزی به دل می نشیند و نه گزارشات خسته کننده و کلافه کننده حماسی شما ؟

اگر چنین است جواب آن هم واضح است . مردم فقط می خواهند از فوتبال لذت ببرند ، دقایقی را با پیروزی فریاد بکشند و شادی کنند ، همدیگر را به آغوش بکشند ، محبت خفته درونی شان را بیدار و نثار یکدیگر کنند ، لحظاتی تمامی ناملایمات زندگی را فراموش کنند  و در عین حال با حریف شکست خورده دلسوزانه همدردی کنند. “همین و بس”.

در ایامی که دنیای خسته از افراط گرایی و خشونت در یک تورنومنت ورزشی مانند جام جهانی فوتبال تا حدودی به همگرایی می رسد، علی رغم اختلاف ساعت بین قاره ها در یک زمان چشم به هنرنمایی بازیکنان در مستطیل سبز دوخته می شود ، صلح و دوستی بین ملل مختلف حتی برای یکماه هم شده هجی می  شود گزارشات نژادپرستانه و تفرقه انگیزانه  جناب عالی چه ذهنیتی از مردم ما نزد همسایگان و جهانیان بوجود می آورد؟