خشونت خانگی به شیوه کرونایی به قلم فاطمه قاسمی

فاطمه قاسمی:

همزمان با شیوع بیماری کرونا ویروس که پیامدهای سیاسی و اقتصادی و … ناگواری را در جهان با خود به همراه داشت، بستری برای افزایش و گسترش آسیب های اجتماعی از جمله ضربه بر بنیادهای خانواده را نیز فراهم نمود.

به گفته کارشناسان مسائل اجتماعی و شواهد عینی قرنطینه خانگی موجب افزایش بروز اختلافات و تنش های خانوادگی و فشارهای روحی و روانی، به خصوص خشونت علیه زنان و کودکان بوده، تا جایی که دبیر کل سازمان ملل متحد(آنتونیو گوترش)را با انتشار پیامی ویدئویی به واکنش واداشته است.

هر چند در ایران به دلیل عدم شفافیت و  اطلاع رسانی و ندادن گزارش درباره خشونت های خانگی نمی توان آمار دقیقی ارائه نمود اما طبق گفته مسئولین و سازمان بهزیستی آمار خشونت ها چندین برابر شده که عمده آن علیه زنان (خشونت فیزیکی و روانی) و کودکان بوده است، تا جایی که گزارش هایی از افزایش ازدواج اجباری کودکان به دلیل شرایط بد اقتصادی به گوش می رسد.

تنش هایی که در این دوران معمولا نشات گرفته از نگرانی های معیشتی و وضعیت نامطلوب اقتصادی و بیکاری و فشارهای ناشی از آن می باشد.

اگر چه این مسئله در اکثر کشورهای جهان قابل محسوس و ملموس می باشد و در برخی از آن ها تلاش می شود با ساز و کارهای قانونمند و اصولی به حل آن اقدام کنند و یا با اتخاذ تدابیری تا حدودی به کنترل این معضل پرداخته اند، اما بیشترین نگرانی ها مربوط به جوامعی است که از این سیستم های قانونمند و حمایتی بی بهره اند.

اگر پیش بینی صاحب نظران از رواج طلاق پس از کرونا و قرنطینه به واقعیت تبدیل شود به طور حتم با معضلی جدی در نظام اجتماعی مواجه خواهیم بود که مقابله با آن نیازمند اتخاذ  تدابیر هوشمندانه و راهکارهای عملی از سوی مسئولان ذی صلاح می باشد.

به راستی پس از شکست این ویروس می توان کرونای خانوادگی (بحران خشونت)را به زانو در آورد؟

بحرانی که پیامد و بار منفی آن کمتر از دیگر بحران ها از جمله سیاسی و اقتصادی نیست…

فاطمه قاسمی مدرس حقوق دانشگاه آزاد اسلامی اوز