|
خانواده زیر ذره‌بین
با موافقت رییس وقت دادگاه شهید محلاتی؛ دادگاهی که ۱۳ منطقه جنوب پایتخت را پوشش می‌دهد، قرار می‌شود که ۵۴۰ پرونده مهریه که از نظر کارشناسان قضا، ساده‌ترین پرونده‌های قضایی است در اختیار پژوهشگران قرار بگیرد؛ پژوهشگرانی که سه ماه فرصت دارند تا دلایل مراجعه زنان برای ارائه دادخواست مهریه را بررسی کنند.
میانگین سنی مراجعان: ۲۰ تا ۲۹ سال و حدود ۷ درصد بیش از ۴۵ سال
وضعیت محل تولد: ۷۶ درصد زنان و ۶۸ درصد مردان متولد تهران بودند و متولدین استان‌های اردبیل، اصفهان، گیلان، مرکزی و آذربایجان شرقی در رتبه‌های بعدی قرار می‌گرفتند. وضعیت فرزندان: اغلب زن و شوهرهای تهرانی بدون فرزند بودند و پیش از داشتن فرزند دچار مشکل شده بودند و مهریه، نخستین اهرم زنان بود اما زنان شهرستانی فرزند داشتند و در مجموع ۴۰ درصد زنان فاقد فرزند بودند اما فقط ۳۰ درصد زنان یک فرزند داشتند و ۲۳۷ زن دارای ۴۳۲ فرزند بودند.
وضعیت تحصیلات: ۴۴ درصد مردان و زنان تحصیلات یکسان داشتند اما در ۸۴ درصد خانواده‌ها تحصیلات زن بیشتر بود. وضعیت اشتغال زنان: ۸۷ درصد زنان خانه‌دار و محصل و ۱۳ درصد زنان شاغل و اغلب، آموزگار یا کارگر بودند. وضعیت اشتغال مردان: ۸۷ درصد مردان شاغل و ۱۳ درصد مردان بیکار بودند. شغل ۳۵ درصد مردان آزاد بود و مردان اغلب نان‌آور خانه بودند چنان‌که ۵۴ درصد مردان نقش اصلی را در تامین خانواده داشتند. وضعیت زندگی زنان هنگام مراجعه: ۲۱ درصد زنان تنها زندگی می‌کردند. ۲۷ درصد زنان با شوهر و فرزند زندگی می‌کردند و ۶۵ درصد زنان هم نزد اقوام خود به سر می‌بردند. وضعیت آشنایی برای ازدواج: ۲۵ درصد از زنان از طریق اقوام و ۷۶ درصد با معرفی دوست و خانواده و با همسر خود آشنا شده بودند. میانگین سن زنان هنگام ازدواج: ۸۵ درصد زنان بالای ۲۴ سال و ۳ درصد بالای ۱۴ سال سن داشتند.
وضعیت تاهل هنگام مراجعه: ۱۱ درصد زنان در دوران عقد به سر می‌بردند و عمر زندگی مشترک ۴۴ درصد زنان بین یک تا پنج سال بود. علت مراجعه زنان: ۸۰ درصد مراجعات به دلیل کتک کاری و خشونت بارز مرد بود و ۱۹ درصد هم به علت سوء رفتار مرد مراجعه کرده بودند. تصمیم نهایی: ۶۲ درصد زنان پس از مشورت با پژوهشگران تصمیم به مراجعه به دادگاه گرفتند و مشاوره‌ها بی‌فایده بود. ۱۲ درصد زنان پذیرفتند که به زندگی بازگردند و از درخواست مهریه منصرف شوند. ۲۴ درصد هم پذیرفتند مهلتی به خود و زندگی مشترک‌شان بدهند. نتایج این تحقیق به پژوهشگران نشان داد که «زنانی که صاحب فرزند بودند ترجیح می‌دادند به زندگی‌شان فرصتی برای جبران گذشته و ادامه زندگی مشترک بدهند و جز در موارد معدودی مایل به رفتن به دادگاه و صدور حکم طلاق نبودند. بنابراین می‌توان تعمیم داد که برای خانواده‌های درگیر بحران، حضور فرزندان عامل پایداری خانواده است و زن و شوهر و غالبا مادر را از تصمیم قطعی برای طلاق منصرف می‌کند در حالی که نبود فرزند اقدام و تصمیم به طلاق را آسان‌تر می‌کند.»
منبع : روزنامه اعتماد
|
دیدگاه بگذارید
براستی فرزند یکی از مهمترین بازدارنده رهایی زن ازاسارت ازدواج ناخواسته و حتی خود خواسته است بعضی اززنها بایستی ذلت بکشندو زندگی مشترک ناگوار را تحمل کنند
اگر امکان داشته باشد چنین آماری را از اوزهم ارایه فرمایید