بازدید علمی آموزشی نونهالان کودکستان کرانی از آتش نشانی

بازدید علمی آموزشی

نونهالان کودکستان کرانی از آتش نشانی گراش

روز شنبه سوم اسفند ماه در پی یک قرار قبلی با واحد آتش نشانی شهرستان گراش نونهالان کودکستان کرانی به همراه مربیان و تعدادی از اعضای انجمن خودوبه مدیریت خانم فتحیه فتحی مدیرمجموعه، جهت بازدید علمی آموزشی به آن مرکز برده شدند که در ذیل گزارش مبسوط و تصاویر مربوطه ارائه می­گردد. در ابتدای ورود چینش منظم و مرتب صدها صندلی، فراهم آوردن فضای کاملاً ایمن، حالت آماده باش کارکنان- بالغ برده نفر-، در معرض دید قرار دادن ادوات و دستگاه­های امداد و نجات، کلکسیون انواع خزندگان و بندپایان داشتن لحظاتی خوب و به یادماندنی را نوید میداد. چیزی که مهمان نوازی آن واحد را نشان می­داد بنر خوش­آمدگویی بود که در ابتدای ورود خودنمایی می­گرد. کودکان فارغ از نبود جا بروی صندلی­های دلخواه خود قرار گرفتند تا شنیدنی­ها و دیدنی­ها را ببینند و بشنوند.

در ابتدا مدیر آن مرکز در مورد آتش، علل آتش سوزی، عوامل ایجاد آتش، چگونگی اطفاء حریق برای نونهالان سخن گفت. ایشان تأکید نمودند که وجود کپسول آتش نشانی در هر مکان مسکونی و اداری واجب است. سپس یکی دیگر از اعضا با معرفی دستگاه­ها و ادوات امداد و نجات مصدومان تصادفات جاده­ای شیوه استفاده و کاربرد آن ادوات را به همه نشان داد. شیشه­های نگهداری انواع مارها و خزندگان سمی منطقه موردی بود که بیش از هر چیزی کودکان را بی­قرار و کنجکاو کرده بود. سؤالات بی­شمار آنان، نگاه­های مشتاق و سکوت چند دقیقه­ای در میان آن همه هیاهو برای شنیدن توضیحات نشان می­داد که آن­ها تا چه اندازه آماده آموختن و دانستن جذاب­ترین قسمت اردوی علمی امروز هستند آن­ها توضیح دادند که چگونه باید خود را از خطر نیش­زدگی حفظ کرد و همچنین خطرات سم این موجودات را نیز یادآوری کردند.طبق گفته مدیر آن واحد، اعضا برای انواع گونه­های امداد آموزش­های ویژه دیده­اند.سپس به نونهالان اجازه داده شد تا از نزدیک قسمت­های مختلف را تماشا کنند از جمله شیشه­های مار و عقرب.پذیرایی از نونهالان و اهدا کادو به آنان و کارکنان و همراهان شادمانی کودکانه آنان را بیشتر کرد. و بالاخره عکس­های دسته جمعی این لحظات را ماندگار ساخت.

حال وقت آن رسیده که به حرف­های در گوشی و خودمانی بپردازیم و از مقایسه سطحی از آنچه در سوم اسفند ماه شاهد بودیم و آنچه در طی یازده سال سابقه خدمت در بازدید از آتش نشانی اوز داشته ایم، بپردازیم. در طی سنوات گذشتهما هر ساله کودکان را برای بازدید- که یکی از اصول آموزش و آموختن نونهالان پیش دبستانی- به آتش نشانی واحد اوز می­بردیم. مکانی که به گمانم سال­هاست که مورد بی مهری و بی توجهی قرار گرفته. سالهاست که هیچ تغییر و تفاوتی را به چشم ندیده­ یا اگر هم بوده آن قدر ناچیز بوده که هرگز کسی متوجه نشده است. تپه­های شنی و خاکی، ماشین خرابه­هایی که متعلق به قبرستان ماشین­هاست نه آتش نشانی. نه جای نشستنی، نه سایه­ درختی، نه سرپناهی……… از چنین وضعیتی این مطلب به ذهن متبادر می­گردد که شاید شهر ما نیازی به آتش نشانی ندارد و یا هیچ گاه، هیچ مکانی طعمه حریق نمی­شود یا هیچ تصادفی رخ نمی­دهد و یا شاید شهر ما خالی از مارها و عقرب­هاست…. و یا شاید هیچ مسئولی تا کنون به آتش نشانی آن اهمیتی را که بایسته و شایسته است نداده است. و یا کسی به خود اجازه اعتراض را به دلایل مختلف نداده است.

ما سال­هاست داد سخن می­دهیم که در گذشته چنین بوده­ایم و چنان، داشته هایمان را برمی­شماریم ، بزرگانمان را نام می­بریم. البته که این موارد مایه مباهات هر شهروند اوزی است اما سؤال اصلی اینجاست الان و اکنون چه هستیم و چه داریم؟ مایی که دبستان­مان از اولین­هاست، لوله­کشی شهریمان در منطقه از اولین­ها بوده، درمانگاهمان، سیستم جمع­آوری زباله­های شهری­مان و ……. و …….. و……..  و حالا از داشتن یک واحد آتش نشانی درخور محرومیم. فضای سبزی که در قسمت پشت آتش نشانی قرار دارد آنقدر خالی از امکانات بود که بچه­هایمان بر روی زمین می­نشستند و تغذیه می­خوردند و آنقدر فضای نا ایمنی بود که گاهاً ترجیح می دادیم که در ظل آفتاب سر پا باایستند ولی به آن مکان نروند این گزارش و مقایسه و اعتراض شاید بتواند شروعی برای بهتر بودن باشد.شروعی برای دیدن و شنیدن  و حل کردن مسائل و مشکلاتمان به جای پاک کردن صورت مسایل.

همه ما خواهان شهری آباد هستیم. و همه از رفاه و آسایشی که خود باید در فراهم کردنش بکوشیم شادمان خواهیم شد و هر یک از ما در فراهم کردن شهری آباد سهمی داریم. آیا شما مسئول محترم و شهروند گرامی به سهم خود اندیشیده­اید؟!!…

سارا وحدانی مربی کودکستان کرانی